Stanisław Moniuszko przyszedł na świat 5 maja 1819 roku w majątku Ubiel, w rodzinie szlacheckiej. Dorastał muzycznie pod okiem matki, później uczył go August Freyer. Chodził również do gimnazjum. Następnie emigrował w celach edukacyjnych do Wilna i Wiednia, podejmując też pracę korepetytora. Po trzech latach wrócił do Wilna zostając organistą kościelnym i nauczycielem muzyki. Ożenił się, by ustabilizować swe życie i mieć dziesięcioro dzieci. Wyruszywszy w europejskie podróże uczynił swym celem opery światowe. Poznał m.in. Rossiniego, ale i Aubera oraz Gounoda. Kolegą Moniuszki został sam Liszt. Zdecydował się na powrót do kraju, tym razem do Warszawy. Mając odpowiednie doświadczenie oraz wykształcenie, zatrudniono go w Instytucie Muzycznym, został jednocześnie operowym kapelmistrzem. Niestety wybuch powstania styczniowego sprawił, że ocenzurowano jego twórczość, co bezpośrednio wpłynęło na stan jego budżetu. Ale okazało się to w dłuższej perspektywie wodą na młyn jego popularności, jako twórcy słowiańskiego, który sięga do ludowości. Zmarł nagle 4 czerwca 1872 roku w Warszawie. Miał wówczas 53 lata. Pogrzeb Moniuszki został pochodem patriotycznym, gromadząc ludzi wiernych barwom ojczystym. Ciało Moniuszki spoczęło na cmentarzu powązkowskim w Warszawie.
Pośród polskich twórców, Moniuszko jest z pewnością najwybitniejszym artystą operowym. Najsłynniejszym jego utworem jest napisana w dwóch aktach w 1847 roku “Halka”. Premiera tego utworu odbyła się do libretta Włodzimierza Wolskiego 1 stycznia 1958 roku w warszawskiej operze. Grana następnie kolejno w Krakowie, Odessie, Pradze, Lwowie, Petersburgu, Poznaniu, Moskwie, Wiedniu, Kijowie czy Lublanie. Do oper Moniuszki należą takie jak “Flis” z roku 1858, czy “Hrabina”. Ale najsłynniejszy jest chyba “Straszny dwór” z roku 1865. W jego dorobku można by wymienić jeszcze wiele, jak na przykład “Verbum nobile”, “Patria”, “Beata” i wiele innych. W twórczości kościelnej wsławił się siedmioma mszami (m.in. “Msza żałobna”), czterema “Litaniami ostrobramskimi”, a także “Ojcze nasz”.